I do Norwegii przychodzi wiosna

Dostałam od synka kwiaty wiosenne. Co prawda tylko na zdjęciu, przesłane przez telefon, ale zawsze :)...
Kiedyś moje dziecię wracając ze szkoły przynosiło mi naręcza kwiatów do wazonów. Zrywało po drodze wszystkie chwasty, które tylko były ukwiecone. A potem ja pieczołowicie ustawiałam je w wazonach, wazonikach, a jeśli kwiatuszki były urwane przy tak zwanej samej doopie i łodyżki było brak, to nawet w kieliszkach.
Wiosna powoli i do Norwegii przybywa. Jeszcze trzeba owijać szyję szalem, a i puchowej kurtki nikt do szafy nie chowa. Jeszcze rano rękawiczki są dobrym przyjacielem dłoni gdy trzeba skrobać szyby w samochodzie, ale czekamy na te ciepłe dni.

Czasem ma się wrażenie, że wiosna w Norwegii przychodzi, a zaraz po niej następuje jesień. Lato jakby przemyka niezauważone, nieśmiałe, bledziutkie. I niby wszystko wokół skrzy się kolorami i niby zieleni soczystą zielenią aż do pierwszych przymrozków, tylko ta temperatura wcale nie wiosenna, ani nie letnia. Czasem aurze zdarza się pomylić i do Norwegii zawitają upały. Zwykle nie trwają długo, ale tak bardzo cieszą. I wtedy puste plaże zazwyczaj tylko ze spacerowiczami robią się zaludnione, kolorowe, rozkrzyczane, pełne życia. Spacerowiczów zastępują plażowicze.
Mieszkam w takiej części Norwegii, w której nie ma ani prawdziwej zimy, ani prawdziwego lata( no chyba, że aura akurat się pomyli). Jako zmarzlak nad zimą nie ubolewam, ale nad brakiem lata bardzo.

A to początki mojej wiosny na tarasie :). Niby nic, a oczy cieszy.